Nog maar een maand!
Door: meikekuipers
Blijf op de hoogte en volg Meike
05 Mei 2012 | Nepal, Pātan
Namasté
Dit keer geen wilde olifanten verhalen, maar tijd voor (vooral) het serieuze werk.
De afgelopen tijd zijn we echt heel druk bezig geweest met ons project. Normaal natuurlijk ook wel. Maar over 2 weken is de eindpresentatie en activiteit al dus de druk beginnen we te merken. Ik zal proberen om jullie een beetje uit te leggen waar we ons vooral mee bezig houden.
We hebben bij 10 kindjes een huisbezoek gedaan om te kijken wat de barrières zijn die de kinderen met een cerebrale parese in hun eigen omgeving ervaren. Dit was heel indrukwekkend om te doen. De ouders zijn allemaal zéér gastvrij geweest naar ons toe en hebben interessante verhalen gedeeld. Heel opvallend hier is toch wel dat de meeste kindjes met een beperking het huis niet uitkomen naast het dagelijkse ritje naar de school (de SGCP). Dit omdat het vanwege de slechte wegen, vele trappen, gebrek aan hulpmiddelen en slechte sociale acceptatie niet mogelijk is.
Daarnaast hebben al deze 10 kinderen plus nog 10 andere kindjes allemaal foto’s gemaakt van de problemen die zij in hun omgeving tegenkomen zoals de toegankelijkheid van openbare plaatsen, schoolbusjes etc. We hebben met deze 20 kindjes groepsinterviews gedaan en samen met de kindjes (en vertalers) gepraat over hun belemmeringen vanuit de omgeving.
Hierna zijn we alles wat we de afgelopen maanden hebben onderzocht zoals de interviews, observaties, foto’s etc gaan analyseren. Dit was het wat saaiere werk. Veel achter onze laptop binnen in onze keuken hebben we alles uitgewerkt en vergeleken zodat we een conclusie kunnen gaan schrijven. Hier zijn we op het moment nog mee bezig. De grootste problemen zijn: de wegen, de vele trappen, openbare plaatsen, rolstoelen en de toegankelijkheid van de schoolbusjes.
Zoals ik al zei is over 2 weken ons project alweer voorbij. Op dit moment zijn we bezig met een adviesrapport schrijven over ons onderzoek met daarin adviezen aan de SGCP. We zijn ook dagelijks druk met ons ‘met liefde geschreven’ verantwoordingsverslag. We zijn hard bezig met het regelen van de adviezen. Zo willen we dat de slecht toegankelijke schoolbusjes van de SGCP allemaal een oprijplaat en/of een klein trapje krijgen voor de rolstoelen en kinderen die kleine stapjes wel zelfstandig kunnen maken. Heel logisch, maar toch tillen ze de kinderen dagelijks de busjes in en uit wat veel problemen oplevert. Ook willen we regelen dat er beugels bij de toiletten komen zodat meer kinderen zelfstandig hier gebruik van kunnen maken. As maandag gaan we met een man kijken wat er mogelijk is voor de busjes. Hopelijk kan hij er wat moois van gaan maken!
Daarnaast gaat op 18 mei onze eindpresentatie plaatvinden over het verloop van het project met de uiteindelijke adviezen. Dit gaat gebeuren op de SGCP met zo’n 50 medewerkers, 42 kinderen, en 42 uitgenodigde ouders. Daar krijgt ook iedereen een lunch aangeboden. (we moeten nog regelen dat de kok een lekker maaltijdje kan maken voor zoveel personen)
Vervolgens gaan we met iedereen naar Patan Durbar Square. Dat is zo’n 7 km vanaf de SGCP en laten wij daar nu net om de hoek wonen! Durbar Square is een van 3 koningspleinen in Nepal met heel veel tempels en een altijd druk bezochte publieke plek. De kindjes zijn er nog nooit geweest. Hier gaan we een activiteit doen in het teken van ons project: de omgevingsbarrières. Verschillende groepjes zullen op allerlei verschillende plekken een soort puzzelstuk moeten zoeken. Dit kan door rond te vragen (sociale betrokkenheid) of door het zoeken rond de tempel. (hierbij moeten ze gebruik maken van hellingen die wij plaatsen ivm alle trappen).
Er komt nog wel héél veel bij kijken om deze dag goed te organiseren dus we zijn 6 dagen per week helemaal volgepland om dit voor elkaar te krijgen. Maar dan hebben we hopelijk ook iets om met trots op terug te kijken!
Naast al deze drukte is er toch ook wel tijd voor ontspanning en genieten we nog steeds.
In de weekenden doen we leuke dingen, gaan we op stap in Kathmandu en kunnen we dansen in de Reggeabar :) ook hebben we wat Nederlanders leren kennen. Met hen hebben we bijvoorbeeld Koninginnedag gevierd. Dit was toch wel heel geslaagd in Nepal haha. Het was bij een hotel en door de NL ambasade geregeld. De hele avond gratis drank, dus dan wordt de avond al snel errug gezellig!
Afgelopen donderdag zijn de ouders van Sanne aangekomen in Nepal. Zij zijn hier anderhalve week. We hebben ze opgehaald op het vliegveld. Was toch wel een beetje vreemd om hier in de aankomsthal te zitten haha. Was wel heel leuk. We zijn met ze wezen uiteten en ze zijn natuurlijk een beetje rondgeleid.
Vandaag hebben we onze tickets gekregen voor de Mountainflight op 13 mei. Dit gaan we doen samen met de ouders van Sanne. We gaan dan in een 30 persoons vliegtuigje langs het Himalayagebergte vliegen. Je vliegt dan op zo’n 7000 km. Terwijl de hoge toppen van bijvoorbeeld de mount Everest z’n 8500 km zijn. Dit schijnt wel echt héél indrukwekkend te zijn dus ik heb er nu al zin in! Ook gaan we binnenkort maar eens een planning maken voor de laatste 2 weken Nepal. Dan willen we gaan rondtrekken en alleen maar leuke dingen doen voordat we terug in het vliegtuig zitten naar Nederland.
De tijd vliegt hier echt voorbij! Iedere dag worden we er aan herinnerd hoe kort we hier nog maar zijn. Van de ene kant vind ik het wel fijn om over een maandje we terug te zijn, maar stiekem baal ik er ook wel soms van. Tot die tijd houden we het hier nog wel prima uit!
Tot snel iedereen!
Groetjes Meike
Dit keer geen wilde olifanten verhalen, maar tijd voor (vooral) het serieuze werk.
De afgelopen tijd zijn we echt heel druk bezig geweest met ons project. Normaal natuurlijk ook wel. Maar over 2 weken is de eindpresentatie en activiteit al dus de druk beginnen we te merken. Ik zal proberen om jullie een beetje uit te leggen waar we ons vooral mee bezig houden.
We hebben bij 10 kindjes een huisbezoek gedaan om te kijken wat de barrières zijn die de kinderen met een cerebrale parese in hun eigen omgeving ervaren. Dit was heel indrukwekkend om te doen. De ouders zijn allemaal zéér gastvrij geweest naar ons toe en hebben interessante verhalen gedeeld. Heel opvallend hier is toch wel dat de meeste kindjes met een beperking het huis niet uitkomen naast het dagelijkse ritje naar de school (de SGCP). Dit omdat het vanwege de slechte wegen, vele trappen, gebrek aan hulpmiddelen en slechte sociale acceptatie niet mogelijk is.
Daarnaast hebben al deze 10 kinderen plus nog 10 andere kindjes allemaal foto’s gemaakt van de problemen die zij in hun omgeving tegenkomen zoals de toegankelijkheid van openbare plaatsen, schoolbusjes etc. We hebben met deze 20 kindjes groepsinterviews gedaan en samen met de kindjes (en vertalers) gepraat over hun belemmeringen vanuit de omgeving.
Hierna zijn we alles wat we de afgelopen maanden hebben onderzocht zoals de interviews, observaties, foto’s etc gaan analyseren. Dit was het wat saaiere werk. Veel achter onze laptop binnen in onze keuken hebben we alles uitgewerkt en vergeleken zodat we een conclusie kunnen gaan schrijven. Hier zijn we op het moment nog mee bezig. De grootste problemen zijn: de wegen, de vele trappen, openbare plaatsen, rolstoelen en de toegankelijkheid van de schoolbusjes.
Zoals ik al zei is over 2 weken ons project alweer voorbij. Op dit moment zijn we bezig met een adviesrapport schrijven over ons onderzoek met daarin adviezen aan de SGCP. We zijn ook dagelijks druk met ons ‘met liefde geschreven’ verantwoordingsverslag. We zijn hard bezig met het regelen van de adviezen. Zo willen we dat de slecht toegankelijke schoolbusjes van de SGCP allemaal een oprijplaat en/of een klein trapje krijgen voor de rolstoelen en kinderen die kleine stapjes wel zelfstandig kunnen maken. Heel logisch, maar toch tillen ze de kinderen dagelijks de busjes in en uit wat veel problemen oplevert. Ook willen we regelen dat er beugels bij de toiletten komen zodat meer kinderen zelfstandig hier gebruik van kunnen maken. As maandag gaan we met een man kijken wat er mogelijk is voor de busjes. Hopelijk kan hij er wat moois van gaan maken!
Daarnaast gaat op 18 mei onze eindpresentatie plaatvinden over het verloop van het project met de uiteindelijke adviezen. Dit gaat gebeuren op de SGCP met zo’n 50 medewerkers, 42 kinderen, en 42 uitgenodigde ouders. Daar krijgt ook iedereen een lunch aangeboden. (we moeten nog regelen dat de kok een lekker maaltijdje kan maken voor zoveel personen)
Vervolgens gaan we met iedereen naar Patan Durbar Square. Dat is zo’n 7 km vanaf de SGCP en laten wij daar nu net om de hoek wonen! Durbar Square is een van 3 koningspleinen in Nepal met heel veel tempels en een altijd druk bezochte publieke plek. De kindjes zijn er nog nooit geweest. Hier gaan we een activiteit doen in het teken van ons project: de omgevingsbarrières. Verschillende groepjes zullen op allerlei verschillende plekken een soort puzzelstuk moeten zoeken. Dit kan door rond te vragen (sociale betrokkenheid) of door het zoeken rond de tempel. (hierbij moeten ze gebruik maken van hellingen die wij plaatsen ivm alle trappen).
Er komt nog wel héél veel bij kijken om deze dag goed te organiseren dus we zijn 6 dagen per week helemaal volgepland om dit voor elkaar te krijgen. Maar dan hebben we hopelijk ook iets om met trots op terug te kijken!
Naast al deze drukte is er toch ook wel tijd voor ontspanning en genieten we nog steeds.
In de weekenden doen we leuke dingen, gaan we op stap in Kathmandu en kunnen we dansen in de Reggeabar :) ook hebben we wat Nederlanders leren kennen. Met hen hebben we bijvoorbeeld Koninginnedag gevierd. Dit was toch wel heel geslaagd in Nepal haha. Het was bij een hotel en door de NL ambasade geregeld. De hele avond gratis drank, dus dan wordt de avond al snel errug gezellig!
Afgelopen donderdag zijn de ouders van Sanne aangekomen in Nepal. Zij zijn hier anderhalve week. We hebben ze opgehaald op het vliegveld. Was toch wel een beetje vreemd om hier in de aankomsthal te zitten haha. Was wel heel leuk. We zijn met ze wezen uiteten en ze zijn natuurlijk een beetje rondgeleid.
Vandaag hebben we onze tickets gekregen voor de Mountainflight op 13 mei. Dit gaan we doen samen met de ouders van Sanne. We gaan dan in een 30 persoons vliegtuigje langs het Himalayagebergte vliegen. Je vliegt dan op zo’n 7000 km. Terwijl de hoge toppen van bijvoorbeeld de mount Everest z’n 8500 km zijn. Dit schijnt wel echt héél indrukwekkend te zijn dus ik heb er nu al zin in! Ook gaan we binnenkort maar eens een planning maken voor de laatste 2 weken Nepal. Dan willen we gaan rondtrekken en alleen maar leuke dingen doen voordat we terug in het vliegtuig zitten naar Nederland.
De tijd vliegt hier echt voorbij! Iedere dag worden we er aan herinnerd hoe kort we hier nog maar zijn. Van de ene kant vind ik het wel fijn om over een maandje we terug te zijn, maar stiekem baal ik er ook wel soms van. Tot die tijd houden we het hier nog wel prima uit!
Tot snel iedereen!
Groetjes Meike
-
05 Mei 2012 - 12:13
Mama:
Meike Meike ,
Super wat een verhaal. Jullie hebben en doen nog steeds geweldig werk daar, maar dat wisten we al. Druk,Druk Druk.....en mooi zeg voor de kinderen wat jullie gaan organiseren op 13 mei.
Ik wil de snoetjes wel eens zien. Daar doe je het toch allemaal voor. Maar gelukkig ook nog zelf mooie dingen doen en zien, Langs het Himalayagebergte vliegen natuurlijk geweldig maar ook best wel spannend,
Nou hier is het weer eens gaan regenen, jullie de laatste weekjes genieten hopelijk in het zonnetje
heel veel groetjes,
en een vette kus van ons XXX -
05 Mei 2012 - 12:26
Corrie En Co:
hallo Meike, wat gaat de tijd toch snel he? geniet ervan en we zien elkaar heel snel, groetjes uit Enkhuizen. -
05 Mei 2012 - 12:27
Dimphy :
Meike Meike toch, wat leuk allemaal hè, als je die verhalen leest, denk ik: o was ik nog maar jonger dan ging ik zeker studeren, en dan vooral een studie waar ik een afstudeerproject moet inleveren van uit het buitenland, en zou dan ook zeker denken aan Nepal.
Al die mooie foto's vooral die met de olifanten. lachen ! kunt zien dat jullie naast al het werk er ook zeker van genieten.
Maar let wel op over 29 dagen staan jullie weer op Nederlandse bodem en gaat hier het leven verder.
Dus meiden, zou zeggen geniet van die laatste dagen en vooral van de mountainflight langs het Himalayagebergte, dit is denk ik eenmailg dus . . genieten !!
Heel veel succes 18 mei, komt zeker goed met jullie eindpresentatie.
Groetjes uit het regenachtige Volkel. xxx :) -
05 Mei 2012 - 19:51
Daan :
hoi meike allea goed in nepal in boering wel -
06 Mei 2012 - 13:52
Nettie:
Hoi Meike,
Ik heb met veel belangstelling de verslagen over je werk gelezen. en wat gaat de tijd snel zeg. over 2 weken alweer de eindpresentatie! Heel erg veel succes daar mee.
En als ik dan de foto's kijk en de verhaaltjes over de uitstapjes lees, dan word ik wel een beetje jaloers; wat is het leuk en mooi, en wat een schattige olifantjes. En dan die vlucht over de Himalaya, dat lijkt met echt heel erg geweldig.
Groetjes, ook van Cor.
Nettie -
06 Mei 2012 - 14:14
Yoni:
Hey schat,
Je hebt iets minder vrije tijd nu, maar dat komt helemaal goed over 2 weken. Ik heb het filmpje van de mountain flight ook opgezocht. Ziet er super mooi uit vanuit de lucht. Wat zou ik graag met je mee gaan!
Ik snap dat je er een beetje van baalt, maar denk maar aan de leuke dingen die we gaan doen als je weer terug bent :D De tijd vliegt hier ook, maar als het aan mij lag ging het nog nét iets sneller ;)
Dikke kus -
10 Mei 2012 - 07:13
Sjaan Van Dongen:
Hoi Meike
Met heel veel belangstelling lees ik iedere keer weer je verhaal en dan word ik steeds weer met mjn neus op de feiten gedrukt. Hoe goed hebben we het hier toch en wat is voor ons toch alles vanzelf sprekend. Als ik dan lees dat de openbare voorzieningen voor mensen met een beperking zo slecht zijn geregeld dat deze mensen haast gedwongen zijn om thuis te blijven en kinderen die de bus in moeten worden gedragen ..... onvoorstelbaar!!!!! Super dat jullie ze een geweldige dag gaan bezorgen want dat gaat het zeker worden. En na die tijd nog lekker een paar weekjes genieten van het land jullie hebben het wel verdient. En als je dan terug komt breng voor ons dan maar wat zon mee want dat missen we hier wel.
Groetjes Sjaan en Clemens van Dongen -
10 Mei 2012 - 21:20
Janneke:
Dat was leuk geskyped ( is dat een normaal werkwoord trouwens) straks he!
Haha, wat een techniek tegenwoordig op die telefoontjes! Jij ligt nu al lang te slapen, dus dat ga ik nu ook maar eens doen.
Weltruste zusje! XX -
31 Mei 2012 - 12:19
Dimphy Van Der Locht:
Hallo Meike !
de laatste dagen van je wereldreis en studie zijn ingegaan. Wat gaat het snel hè ?
wat dachten jullie, weer thuis zijn voor de EK begint ? haha en gelijk heb je, terug naar ons in het haast oranje gehuld kikkerlandje.
Nog heel veel plezier en een hele goede vlucht @ Holland.
home sweet home ! :) -
02 Februari 2015 - 15:11
Monique Derwig:
Hallo Meike, mijn naam is Monique Derwig en ik ben voorzitter van een stichting die actief is voor gehandicapte kinderen in Nepal. Dit jaar gaan 4 studenten ergotherapie naar het HRDC in Banepa om daar te bekijken hoe men ergotherapie binnen kinderrevalidatie kan invoeren. Toen ik op internet rondkeek of er nog meer studenten ergo waren die dit gedaan hadden kwam ik op jouw site. Zou jij jouw ervaringen met ons willen delen, want waarom moet ieder weer het wiel uitvinden?????
Zou je contact met me kunnen opnemen via moniquederwig@gmail.com
bedankt! Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
